ਕਿਉਂ ਜੀਤ ਭਲਾ ਐਨਾ ਤੂੰ ਸੋਚੇਂ ਇਸ ਹੱਸ ਦੰਦਾ ਦੇ ਪਿਆਰ ਨੂੰ, ਖਾਲੀ ਹੱਥ ਤੁਰ ਜਾਣਾ ਵੇ ਅੜਿਆ ਸਭ ਛੱਡ ਕੇ ਨਕਦ ਉਧਾਰ ਨੂੰ।

ਅੱਖਾਂ ਦੇ ਵਿੱਚ ਅੱਥਰ ਭਰਕੇ ਅਸਾਂ ਹੱਥ ਬੰਨ ਅਰਜ਼ ਗੁਜ਼ਾਰੀ ਆ,
ਬੋਲ ਬੇਰਹਿਮ ਬੇਦਰਦੀ ਦੁਨੀਆਂ ਦੇ ਸਾਡੇ ਸੀਨੇ ਫੇਰ ਗਏ ਆਰੀ ਆ।
ਨਾ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਨਜ਼ਰ ਹੀ ਆਵੇ ਨਾ ਪੀੜ ਕਲੇਜਾ ਸਹਿੰਦਾ ਏ….
ਕੋਈ ਤਾਂ ਭੈੜਾ ਹਮਰਾਜ਼ ਬਣੇ ………………………………………….

ਤਾਰੇ ਸਾਜਨ ਦੇ ਬਣ ਜਾਣ ਸਾਥੀ ਅੰਬਰ ਵਿੱਚ ਮੁਸਕਾਏ ਉਹ,
ਇਤਰ-ਗੁਲਾਲ ਘੁਲ਼ ਜਾਵੇ ਹਵਾ ਵਿੱਚ ਜਿੱਧਰੋਂ ਵੀ ਲੰਘ ਜਾਏ ਉਹ।
ਸੋਚ ਸਾਡੀ ਵਿੱਚ ਹਰ ਵੇਲੇ ਅਹਿਸਾਸ ਓਸੇ ਦਾ ਹੀ ਰਹਿੰਦਾ ਏ….
ਕੋਈ ਤਾਂ ਭੈੜਾ ਹਮਰਾਜ਼ ਬਣੇ ………………………………………

ਆਪਣੇ ਬੋਲਾਂ ਨਾਲ ਭਾਂਵੇ ਉਹ ਸਾਨੂੰ ਨਿੱਤ ਟਕੋਰਾਂ ਲਾਉਂਦਾ ਏ,
ਸਮਝ ਨਾ ਆਵੇ ਕਿਹੜੀ ਗੱਲੋਂ ਖ਼ਰੀਆਂ ਆਖ ਸੁਣਾਉਂਦਾ ਏ।
ਜੱਗ ਜ਼ਾਹਿਰ ਵੀ ਕਰ ਨਾ ਸਕਦੇ ਸੁੱਕਾ ਨੀਰ ਨੈਣਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਵਹਿੰਦਾ ਏ….
ਕੋਈ ਤਾਂ ਭੈੜਾ ਹਮਰਾਜ਼ ਬਣੇ ………………………………………….

ਕਿਉਂ ਜੀਤ ਭਲਾ ਐਨਾ ਤੂੰ ਸੋਚੇਂ ਇਸ ਹੱਸ ਦੰਦਾ ਦੇ ਪਿਆਰ ਨੂੰ,
ਖਾਲੀ ਹੱਥ ਤੁਰ ਜਾਣਾ ਵੇ ਅੜਿਆ ਸਭ ਛੱਡ ਕੇ ਨਕਦ ਉਧਾਰ ਨੂੰ ।
ਕੁਝ ਤਾਂ ਚੰਗੇ ਕਰਮ ਕਮਾ ਲੈ ਓਥੇ ਨੇਕੀ ਦਾ ਮੁੱਲ ਪੈਂਦਾ ਏ…..
ਕੋਈ ਤਾਂ ਭੈੜਾ ਹਮਰਾਜ਼ ਬਣੇ ………………………………….

-ਸੁਰਜੀਤ ਕੌਰ ਬੈਲਜ਼ੀਅਮ